kişinin aşık olduğunu anladığı an

bugün doğum günü,geçen sene ben vardım yanında bu sene bir başkası fotoğraflarını gördüm 2 saattir hıçkıra hıçkıra,bağıra çağıra bazen çığlık çığlığa ağladım. sokağa çıktım,içtim,eve geldim,kustum sonra tekrar ağladım. ben gurur sanmıştım. kızgınlık,sinir sanmıştım.geçer gider sanmıştım. gitti,ciddi ciddi gitti ama geçmedi. güçlü durmaktan yoruldum her şeyi içime atmaktan da. ben cidden çok yoruldum

anlayamadım ki. bir baktım hep onu görmek istemeye başladım. hep onu düşünmeye başladım. aynı dershanedeydik. ygs/lys denemelerinden abartısız 45-50dk önce çıkardım. o ise sonuna kadar kullanırdı. beraber yürümek için hep bekledim. ara sıra sabahları karşılaştığımız bir yol vardı. o yukarı taraftan gelirdi. mesela o yola her sabah 1dk baktım. belki gelir beraber yürürüz diye. dershane bitti. o yolu hala çok sık kullanıyorum. bir ümit hala bakıyorum o yola. belki görürüm diye.

onun için sarsıla sarsıla ağladım an. hiçbir insan kendi çıkarımdan öte beni etkilemedi. ben o gün yalnızca onun için ağladım...

onda kaybolduğunuzu anladığınız andır. aşk öyle bir şey ki, o andan sonra başkasının hayatınıza dokunması imkansızlaşır.

dedim ki ben bu çocukla yozgatta bile yaşarım

artık gözümü her kapattığımda karşımda onun yüzü belirdiğinde, her gün her saat başı acaba şuan napıyordur diye düşünmeye başladığımda, her aklıma düşüşünde, bana gelecek vaad ettiğinde, kusurları bile etkileyici geldiğinde, ilk buluşmamızda ilk 5 dakika gözlerimizi kaçırıp kaçamak kaçamak baktığımızda, tatlı utangaç gülümsemelerimizde, o içine kapanık insanın bana ailesini gözleri dolu dolu anlatışında yani şöyle ki onunla olduğum her an ayrı ayrı anladım ve hissettim tekrar tekrar aşık olduğumu.

onun yaptığı iğrençliklerden iğrenmediğim zaman aşık olduğumu anladım

yere düşen saç teline basmasınlar diye yerden alıp defterimin arasına koymuştum be edit: tamam kafasından kopartmış olabilirim

çok basit bir şeyle bile beni mutlu ettiği anda gözümden süzülen yaşla

gecenin 3ünde taksimde bir banka oturup dakikalarca telefonda konuşmuştum onunla. hem geç kalıyor hem de o kadar yorgunluğun ve uykusuzluğun üzerine hala kendime eziyet ediyordum. ama yine de çözelim istiyordum. o zaman anladım.

gözlerinin yeşil değil de ela olduğunu anladığımda. edit: tabi zamanla geçiyor bu da her şey gibi

yıllar sonra attığı mesajdaki harfleri, noktalama işaretlerini bile nasıl özlediğimi anladığım an. noktana virgülüne her harfine aşığım be adam.

içimden bir sesin "y*****ı yedin lay lay lay" dediği an

birgün grupça müzik dinliyorduk. herkes sırayla usb takıyor, şarkıyı açıyordu. arkadaşlarımızdan biri taktı flash belleği, seçtiği şarkıyı açtı ardından. tabir-i̇ caizse keko barında arizona kertenkelesi yapılabilecek bir dans. birbirimize baktık göz ucuyla. yüksek bir kahkaha attık fakat bu kahkaha dakikalarca sürdü. onunki sürdü daha doğrusu çünkü ben ilk 5 saniyesinden sonra kahkaha sesinin büyüsüne kapılmıştım. çok.. çok güzeldi. o hep gülen bir insan fakat kahkahasını hiç duymamıştım. kahkaha atarken bana baktı, ben de yalan bir kahkaha attım. o an o komik müziği duymuyordum, çünkü kahkaha tınısı müzik gibiydi.

şahdamar şarkısının bile aşk şarkısı gibi dinlemek aq

yorgunluktan geberdiğim anda çağırsa bile gideceğimi fark ettiğim an anlamıştım. ama çağırmadı orası ayrı.

aga karşı tarafında ilgisi varsa problem yok ama yoksa gitsin kendisini köprüden atsın yeter mk her yer sevipte sevilmeyenlerle doldu taştı..

yanımda olsun, benim kalsında, yerinin zamanının ne önemi var, deyip. hani sadece onunla olunca bırakıyormuşsun omuzundaki yükleri, sadece onun yanındayken kurtuluyormuşsun ağırlıklarından, sadece onunlayken kafanı dinleyebiliyor, göz kapaklarının ağırlaştığını hissedebiliyor, dizinde yatsan bi ömür uyuyacak kadar gevşemiş hissediyor, o gözlere bi bakınca bir daha bırakamıyor, kokusunu duymak için her fırsatta yanına yakın olmaya çalışıyor, uyurken uyanması için dakikaler, saniyeler sayıyorsan mesela, kavga ettikten sonra ona değil kendine kızıyorsan abi, sadece ona sarılabiliyor, sarılınca canını alacak kadar sıkmakla, çokta darlamayım diyecek kadar düşünebiliyorsan. her zaman seni sevdiği için şükürler edip, ayrıldıktan sonra dahi hakkında bir tek kötü kelime kullanamıyorsan, onu anlatırken uzun cümlelerden kaçıp, kısa nefeslenmelere burakıyorsa dudakların kendini. kimseyle paylaşamayacak kadar çok benimseyip, keşke herkes tanıyabilse diye hayran olmuşsan güzelliklerine. bir gece yarısı karanlık bi odada yorganın altında sebesizce gülümserken bulduysan kendini mesela, aşık olmuşmusundur bilmiyorum, ama dönüp gitmesini, sana sövmesini bile beğenmişsen, sevmişsindir işte abi. bunun izahı olmuyor ki. bi insan sevdiğinin dudağına değen sigarayı kıskanır mı abi? kıskanıyormuş işte

eve geliyorsun ve onu düşünmeye devam ediyorsun yemek yiyorsun onu düşünmeye devam ediyorsun banyoya giriyorsun onu düşünüyorsun coğrafya çözüyorsun onu düşünmeye devam ediyorsun yağmur yağıyor onu düşünmeye devam ediyorsun televizyon izliyorsun onu düşünmeye devam ediyorsun yatağa uzanıyorsun onu düşünmeye devam ediyorsun sonra bir gün bakıyorsun kendini bile düşünmeyi̇ bırakıp onu düşünüyorsun. sadece onu.

kalbin böyle midene doğru düşüyor sanıyorsun ki tutarsın

çok geç olduğunu anladığı andır.

"napiyon" mesajına bile heyecanlaninca anlıyosunuz

ben de bir resmin var yüzüme bakmıyor

ben ottan boktan şeylere soğurdum,şimdiyse resmen umruma gelmiyor..korktuğum başıma geldi.resmen çıkmazdayım.

gece yattığınızda ve sabah kalktığınızda aklınızda tek bir kişi varsa , tebrikler o kişiye aşıksınız

şarkı dinlerken akla gelen kişi

bir taraf uçurum diğer taraf cennet ortadan gidin yavaştan uzaklaşın

buz gibi bir kış akşamı başımdaki bir sürü işten biraz dinlenmek üzere kafamı kaldırıp penceremden dışarı bakarken onu düşündüğümü fark ettim. kendi kendime onu neden düşündüğümü sordum. mantıklı bir cevap bulamadığımda aşık olduğumu anladım.

az önce. oha bu güzel kız da kim?”” dedim. meğer aynanın karşısından geçiyomuşum. canım ben aşığım sana❤️

allahım yıllar sonra ilk defa birinin son görülmesini merak ediyorum off umarım aşık olmamışımdır

hayatımda o kadar kişiye sarıldım ama o sarılmayı 4 yıl geçti hala unutamam :/

aklım çıkıyor ama o aklımdan çıkmıyorsaldhkjsadlak

her insanın, hayatında dönüm noktası olan unutulmaz anlar illa ki olacaktır diye bir kaide yok. ama aşkın bünyesine rast geldiği her insanın hayatında en az bir dönüm noktası olmuş demektir.. insanlara "aşık olduğunuzu nasıl anladınız?" tarzı sorular sorup, "acaba ben de hiç aşık oldum mu?" diye düşünüyor ve alacağınız cevaplarla kendinizde bulunan birtakım hoşlanmaları "acaba bu aşk mı?' diye gözden geçirecekseniz, fevkalade yanılıyor ve boşuna vaktinizi katlediyorsunuz demektir. o duygu ki; anlaşılmama riskini, kendini beşerin algısına bırakacak kadar göze almaz. anlam veremezseniz de anlarsınız artık o duyguya tabi olduğunuzu. geçin efendim bunun doğum, sancı ve aşamalarını kayıt altına almaya çalışmayı. aşk formalite tanımaz. herkesteki yansıması da farklıdır. hayatınızın dönüm noktası diyorum. sizce bu duygu tek celsede anlaşılmayacak kadar hafif olabilir mi? . başlıktaki sorunun kendimdeki cevabına gelince; "harika bir gülüşü olduğunu düşünmüştüm. henüz doğmamış kızımızda da olmasını istediğim bir gülüştü bu. şahit olunca, sanki bundan sonra her şey harika olacakmış hissi uyandırıyordu insanda." şayet bir zaman makinem olsaydı, her seferinde o an'a geri döner ve zamanda sıkışmak pahasına dahi olsa o anın tadına doyasıya varmaya çalışırdım.. not: geçmiş zaman'lı cümleler kurmayı bazen hiç seviyorum. çünkü o zaman takısında güzel şeyleri ele almaya kalktığımda çoğu zaman içim burkuluyor.

edit: başlığı yanlış okumuşum sorry

Bu kadar fazla yıldızladığımı daha yeni farkettim Dostlar (bkz: Boku yedim )

benim yüzüm kızarırdı, ondan sonra zaten herkes anlardı.

Hiçbir şey konuşmazken, hiçbir sevimlilik yapmazken bile sürekli suratını mıncırma isteği geldiği zaman.

Konuşurken sürekli profil fotoğrafına bakmak.. geçmiş olsun (bkz: Allah kurtarsın kardeş)

cacıga salatalık dograrken aklıma gelmıstı. Buyuk buyuk olunca severdı. Her cacık yaptıgımda aklıma gelıyor serefsız ben olmusum galıba

Her halta gülmeye başlayıp hayatın toz pembe olduğu zaman

Her zaman çok suratsız biri olmuşumdur. Bu isteyerek yaptığım bir sey değildi. Sadece yüzüm ortama uyum sağlayamıyordu işte. Beni tanımayanlar asabi ve soğuk göründüğüm için tanışmaktan çekindiklerini söylerlerdi hep. Sonra yazın hastane stajında arkadaşlarım onunla mesajlaştığım sırada beni sırıtırken yakaladılar. Bütün gece uyumamış, uykusuzluktan zombiye dönmüş halime rağmen mutluydum. Birkaçı o kadar merak etti ki telefonumu elimden kapıp kiminle konuştuğuma bakmak istedi. Hastane koridorunda koştuğumuz zamanı hatırlıyorum da, beni hayat dolu bir insana çeviren kişinin çok mükemmel olduğunu düşünmüş olmalılar. Benim için öyleydi. İlk kez içimdeki o korkunç boşluk yok olmuş gibi hissediyordum. Ne zaman parçalandığını bilmediğim içimdeki şey iyileşmiş gibiydi. Ruh? Yoksa taşlaşmış kalbim miydi? Bilmiyorum. O gün aşık olduğumu fark ettim. Yaz mevsiminden nefret etmeme rağmen 2017’nin Temmuz ayına dönmek için her şeyimi verirdim.

Komik bir şeyler konuşulduğunda anlatıcıya değil de ona bakardım gülüşünü kaçırmiyim diye . Çok güzel gülerdi vesselam sakin ve minicik tebessümüyle.

Gözlerine bakarken söyleyeceklerimi unutuyor, onunla konuşurken sadece onu dinlemek ve izlemek istiyor, her hayalime onu da dahil ediyor, hayatın o su götürmez detaylarında bile onu hatırlıyordum. Geç anladım ona gerçekten aşık olduğumu. O gidince.

(#2060786) 3 sene önce bu bataklığa bir kere daha düşmüşüm. Bakalım bu sefer ne gelecek başımıza. Hadi hayırlısı. (#2375859)sen yüzümü kara çıkarma be olum.

Başlığa gelip lan acaba aşık mı oldum diyerek tüm yazılanları okumak

normalde sabah erken uyandığımda kimseyle muhatap olmak, konuşmak, ses duymak istemem. sadece somurtarak etrafa bakarım. ama bir sabah daha 6 bile olmadan uyanmıştım, uyandığımda aşırı mutluydum. gülümseyerek uyanmanın verdiği şaşkınlık ile onu düşünürken bulmuştum kendimi. uzun zamandır onu görmenin verdiği mutluluğu, heyecanı anlamlandıramamışken, o sabah anlamıştım. evet m kişisine aşık olmuştum.

Başlıktaki tüm entirileri okuyup not ediyorum. Bir gün buradaki 10 entiriden 8'ini tutturursam aşık olduğuma ikna olup açılma konuşması hazırlayacağım. Aşık olanlar lütfen tespit ve tecrübelerinizi bizimle paylaşın.

Uyandığımdan uyuduğum ana kadar geçen sürenin her dakikasını sanki onunlaymış gibi yaşamaya başladığımda. Sanki ona anlatacak gibi bir şeyler biriktirdiğimde, her konuştuğumuzda sadece yüzüne odaklanıp anlattığı hiçbir şeyi doğru düzgün dinleyemeyişimde, şimdi de yokluğunda tekrar tekrar anlıyorum.

Kurtlar Vadisine başladım çok seviyor diye

Üniversitede 8.30 derslerini kaçırmamaya başladığımda anladım aşık olduğumu